ในราวต้นคริสศตวรรษที่ 18 กฏและทฤษฎีที่ชิอิทธิบายปรากฏการณ์ต่างๆ ทางฟิสิกส์ได้แยกออกเป็น 2 ส่วน กล่าวคือ ส่วนหนึ่งตั้งหมั่นอยู่บน "กฏทางกลศาสตร์" ที่นิวตันเป็นผู้ค้นพบ และอีกส่วนหนึ่งตั้งมั่นอยู่บน "ทฤษฎีแม่เหล็กไฟฟ้า" ของแม็กซ์เวลล์ โดยที่กฏและทฤษฎีทั้งสองส่วนดังกล่าวไม่อาจประสานเป็นเรื่องเดียวกัน ความไม่ประสานกันนี้เห็นได้เด่นชัดขึ้น เมื่อนักวิทยาศาสตร์หาความเร็วแสงได้ แล้วพยายามจะอธิบายและค้นหาตัวกลาง (อีธอร์) ที่คลื่นแสงเดินทางผ่าน ด้วยปัญหาเรื่องอีเธอร์นี้เองไอน์สไตน์ก็ได้เสนอ "ทฤษฎีพิเศษแห่งสัมพันธภาพ" อีก ซึ่งทำให้เกิดการประสานกันอย่างแนบแน่นระหว่างปรากฏการณ์ทางกลศาสตร์กับปรากฏการณ์ทางแม่เหล็กไฟฟ้า (แสง) ทั้งสองส่วนดังกล่าว ไอน์สไตน์มักจะใช้ความคิดของเขามาก่อนการคำนวณทางวิทยาศาสตร์ เขากล่าวเสมอว่า "จินตนาการสำคัญกว่าความรู้" เมื่อเขาคิดทฤษฎีใดได้แล้วเขาจึงกลับมาใช้ความรู้ทางคณิตศาสตร์เพื่อพิจสูจน์แนวความคิดของเขา ทำใหเจินตนาการของไอน์สไตน์กว้างไกลเกินสิ่งที่มีอยู่ในปัจจุบัน สารบัญ บทที่ 1 อัตราเร็วของแสง บทที่ 2 การหนีเสือปะจระเข้ บทที่ 3 ทฤษฎีพิเศษแห่งสัมพัทธภาพ บทที่ 4 การทดลองพิสูจน์ทฤษฎีพิเศษ บทที่ 5 ทฤษฎีทั่วไปและการทดลองพิสูจน์ บทที่ 6 สัมพันธภาพและธรรมชาติของเอกภพ บทที่ 7 ทฤษฎีสนามรวม