Ivan Bunin ได้รับรางวัลโนเบลสาขาวรรณกรรม ในปี 1933 ณ ช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อของศตวรรษ บูนินเปลี่ยนจากการเขียนบทกวีมาเป็นร้อยแก้ว ซึ่งเปลี่ยนแปลงไปทั้งรูปแบบและเนื้อหา ด้วยการเอ่ยถึงกุสตาฟ โฟแบร์ต์ ซึ่งบูนินยกย่องว่ามีอิทธิพลต่อตน บูนินกำลังแสดงให้เห็นว่าร้อยแก้วสามารถถูกขับเคลื่อนโดยท่วงทำนองของบทกวี แต่ก็ยังคงเป็นร้อยแก้วอยู่ ครั้งหนึ่งบูนินบอกพูเช็ชนิคอฟ, หลานชายของตนว่า "อาเกิดมาเป็นผู้สร้างคำประพันธ์...เหมือนดังตูร์เกเนฟ ผู้ซึ่งเป็นเป็นผู้สร้างคำประพันธ์ชั้นยอด เมื่อได้พบท่วงทำนองที่แท้จริงของเรื่องแล้ว อย่างอื่นๆ ก็เป็นเพียงส่วนประกอบเท่านั้น...."